Handball

I dag har Ingrid vore med på handballturnering, og eg sat i sekretariatet, førte lister med resultat, scoringar o.s.b.
Ingrid var ikkje førnøgd. Det blei to tap, ein uavgjort og ein siger. Det verste var vel at ho ikkje spelte den kampen dei vann.

Åleinepappa igjen!

Her går det fort i svingane.
Fredag og laurdag var Einar, Ingrid og eg på vikingmarknad på Herøy Gard. Fredag kveld og natt til laurdag var det knallblå himmel. Vi sat oppe til 0200 og såg på månen og stjernene.
Laurdag morgon sløra det seg til. Etterkvart byrja det å yre, og rundt klokka 12 starta det å bøtte ned. Veret gjorde oss ikkje så mykje, direkte, men det førde naturlegvis til at folk ikkje kom på marknaden. Dei stakkars sjelene som kom utover, søkte seg inn i bygningane, der dei åt ei skål med rømmegraut før dei sette seg i bilane igjen.
Eg fekk seld 2 bogar og nokre piler.

Og søndag morgon sette Mona seg i bussen til Vågå. Denne veka tek ho første modul i Husfliden si bunadsutdanning. Denne utdanninga har 9 modular som går over 3 år. Nokre av modulane varer i 14 dagar, så eg får trent meg i å klare meg sjølv.
Ikkje at eg er redd for at noko skal gå gale, men det er godt å ha nokon å dele ansvar med. Eg er dessutan ikkje like systematisk i hovudet som min betre halvdel, så det gjeld å skrive ned ting etter kvart som dei dukkar opp.

Fekk forresten melding frå ho i dag tidleg. Ho var ute og gjekk i solskinet. Kva var no det, igjen?

Åleinepappa og båtkjøp

Denne helga er eg åleinepappa med ansvaret for fire born. Mona tok med seg Kristin og drog på Rennebumarknaden.

Det er vel og bra, eg klarer meg godt åleine eit par dagar.
Men no vart det litt ekstraarbeid. Einar kjøpte seg båt før helga. Ein 15 fots færing, fin og mørk, med kvit ripe. Vi har fortøyd han nede ved sjøhuset til svigerfar. Der ligg han i sitt rette miljø og tek seg godt ut.
Og så vart det jammen eit båtkjøp til! Eg la inn eit bod på ein annan færing, for svigerfar, og det vart jammen suksess! Så i dag henta vi han med hengaren. Denne færingen har ikkje vore på sjøen dei siste par åra, men han har stått lagra på eit naust, og den tidlegare eigaren har stelt han etter alle kunstens reglar.
No står han inne på sjøhuset og ventar på litt vask og puss før han skal smørjast og setjast på vatnet. Det maritime miljøet på Klubbeneset har fått seg eit realt løft!

No kunne dette ha vore eit fint a propos til det faktum at det er trebåtfestival her i Ulsteinvik denne helga, men eg har altså hatt det så travelt med våre båtar at eg nesten ikkje har hatt tid til å stikke innom festivalen. Var berre ein liten tur nedom i kveld for å helse på nokre kjenningar frå Dalsfjorden som ligg ved kaia i ein gammal gavlbåt dei har restaurert.

I morgon skal vi til kirke. Ingrid skal ha tekstlesinga, så vi må komme oss nedover litt tidleg.

Heime igjen!

Det er sagt av ein klok mann at alle reiser er ein omveg heim. No er omvegen vår slutt, og eg må berre sanna orda hans.
Sjølv om vi har hatt ein fin tur, der opplevelsane har stått i kø, følest det godt og rett å vere heime igjen.
Må berre seie litt om dei siste dagane. Søndagen var vi både i Scarborough og Whitby. I Scarborough fann vi oss ei fin strand der vi leika oss med bølgjene i iskaldt! Atlanterhav. Nedturen vart Whitby, der vi ikkje var ute av bilen avdi vi ikkje fann parkeringsplass! Eg trur heile England hadde planlagt søndagstur til Whitby denne dagen.
Så vi vende nasen sørover mot Goathland. Der fann vi Aidensfield Arms, Scripp's Garage, togstasjonen og alle sauene vi kjenner frå "Med hjartet på rette staden". Men vi såg ingen av skodespelarane. Kansje dei var på ferie i Noreg?
Sauane, ja, på oppfordring tek eg med bilete av dei.
Dessverre ikkje i grøne engar oppe i heiene, for det var mest brunt. Dessutan var alle sauane spraymåla, og da er det ikkje same sjarmen. Men her er dei no i alle fall.


På veg attende til Helmsley stoppa vi og åt på indisk restaurant i Pickering. (ja, vi åt mykje indisk, Laila!) Vi vart ganske lange i maska då ein av indarane plutseleg kom bort til oss og byrja å konversere på eit godt norsk! Det viste seg at han hadde studert hotelleiing i Stavanger i to år. Vi fekk den beste service, og mannen solte seg i glansen av å kunne prate eit språk så eksotisk som norsk.

Måndag køyrde vi opp til Newcastle airport, leverte frå oss bilen og tok metroen inn til byen. Vi bodde dei to siste dagane i bydelen South Shields, i et Guest House som held ein standard himmelhøgt over det andre vi hadde hatt på turen. Fjernsyn med video/DVD på rommet, eit stort bibliotek med bøker og filmar, og ein solid English Breakfast med egg, bacon, tomatbønner, pølser og anna godt!
Eg vil sterkt anbefale dei som skal bo nokre dagar i Newcastle å bo i South Shields. Mesteparten av området er parkar, strender, vakre hus med mykje luft mellom, store blomsterbed og eit sentrum der det er ei lang gågate med uendeleg mange restaurantar.
Vil også framheve overnattingsstaden vår, Ocean Breeze Guest House, sikkert ikkje av dei billegaste, men nok nær toppen når det gjeld gjestfridom, komfort og plassering.

Turen heim, kva skal vi seie om den? Tidleg opp, taxi til metroen, lang venting i Stavanger på flyet til Vigra, ekstra restriksjonar i høve utbrotet av munn-og klovsykje (har nokon høyrt meg på radioen?), heime kl. kvart på tolv, rett i seng.
No er Ragnhild, Marie og farmor komne hit og, så no er heile familien samla igjen.

Godt!

Helmsley

Ja, no sit eg på ein vandrarheim i Helmsley, North Yorkshire. Det har vore dagar fulle av høgdpunkt, og eg har ikkje fått kopla til maskina mi før no.
Eit kort samandrag av kva som har hendt sidan sist:
Vi forlot Inverness måndag 30. juli. Vi køyrde langs Loch Ness, stoppa på sjøormsenteret der. Det var greit nok, men det flottaste langs Loch Ness er ruinane av Urquhart Castle. Det er eit slott frå 1200-talet, bygd av den mektige Durward-familien.














Om kvelden kom vi til andre overnattingsplassen, Loch Lomond Youth Hostel. Det er eit gammalt slott som er blitt ungdomsherberge. Det seiest at det spøkjer der, og det føltes slik då vi kom inn på rommet vårt i 4. etasje. Det var ikkje ei dør som var blitt smurt der på hundrevis av år, og det knirka stygt kvar gong nokon gjekk i dei. eg trur forresten ikkje noko på dette spøkelset. Eg var på do om natta og då møtte eg ein eldre mann på gangen. Eg spurde han om han visste noko om spøkelset, men han sa at han hadde gått der i gangane i over 300 år, og aldri sett noko.




Dagen etter køyrde vi til Edinburgh. På vegen dit var vi innom Stirling Castle, eit av dei mest monumentale slotta i Skottland. Frå toppen av muren hadde vi utsikt fleire mil i alle retningar. Ungane tykte det var flott, men Mona fekk akutt høgdesjuke.

Edinburgh var eit nytt høgdpunkt, bokstaveleg tala. Midt i byen ligg eit fjell, Arthur's Seat, som er nesten 500 meter høgt. Vi gjekk eit stykke opp, men det vart litt drygt for Ingrid. Byen var grei å finne fram i, og det var mykje å sjå der, mange parkar og monumentale minnesmerke, som t.d. National Monument, etter modell av Partenon i Aten. Det er reist til minne om skottane som fall i napoleonskrigane.

Andre dagen i Edinburgh, besøkte vi, naturleg nok, Edinburgh Castle. Vi lot oss igjen imponere over kor mektige byggverk som vart laga for 500-900 år sidan.
Høgdepunktet for ungane var nok likevel besøket på Pizza Hut.

Torsdag køyrde vi søraustover, til Holy Island, eller Lindisfarne. Vi kryssa grensa til England på turen dit. Vi var heldige og kom på eit gunstig tidspunkt med tanke på tidevatnet. Sjølve øya var større enn vi hadde trudd, med ein liten landsby med souvenirbutikkar og restaurantar. Bilen måtte parkerast nokre hundre meter frå landsbysenteret, og til slottet var det endå halvannan kilometer. Veret var strålande, og opplevelsen var fullkomen. På Lindisfarne har dei ein tradisjon med å lage små skur, eller naust, av gamle båtar som ikkje skal brukast meir. Mange slike små naust stod rundt omkring på øya, og ved slottsmuseet var det tre som var ein del av museet.
Etter at vi forlot øya, ville vi finne ei strand. Det gjekk greit, men vi måtte parkere bilen og gå 2-3 kilometer på ein sti for å kome dit.














Om kvelden sette vi kursen inn i landet igjen, og kryssa attende til Skottland. Vi skulle overnatte i ein liten landsby som heitte Kirk Yetholm. Det er endestasjonen for "The Pennine Way" som er ein 260 miles lang fotsti som startar i Edale aust for Manchester.

Neste punkt på reisa var Kettlewell, ein annan liten landsby. Denne ligg i "The Yorkshire Dales" nasjonalpark, og er staden der filmen "kalenderpikene" vart delvis skoten. Det som imponerte oss mest denne dagen, var alle steinmurane. Jæren, go home!

Frå Kettlewell køyrde vi austover til York, der vi naturlegvis måtte besøke Jorvik Viking Centre. OK oppleving, men litt lite for 26 pund. Vi tykte vi fekk minst like mykje igjen for dei 27 punda vi brukte på Pizza Hut.
Etter å ha vore i York nokre timar, sette vi kursen nordover igjen. Målet var Helmsley, ein koseleg by som vi likte med det same. Det er her i Helmsley eg sit og skriv no, og her skal vi vere til måndag. I morgon har vi tenkt oss til Scarborough og Whitby, og vi stikk nok også innom Goathland (Aidensfield).

Inverness

Sit no paa ungdomsherberget i Inverness. I gaar kveld var vi paa indisk restaurant og aat god mat. I dag skal vi koeyre til Loch Lomond. Vi har ikkje faatt saerleg tid til aa kike oss ikring her i Inverness, saa vi tek det med ro og stoppar der det er noko interessant aa sjaa. De har vel skjoena at eg ikkje skriv paa mi eiga maskin. Maatte laana ei betalingsmaskin har paa herberget. Vi har ca. 3 1/2 t. effektiv koeyring i dag, og heile dagen for oss, saa det blir vel aa stikke innom nokre slott og andre spanande ting. Det vi veit, er at vi skal innom "Nessie-senteret" og sjaa utstillingane der. No skal vi snart til aa ete frukost. Det kjem fleire reisebrev og kanskje bilete, seinare.
Bilen vi har leigd, er forresten god. Det er ein nesten heilt ny Wauxhall Sapphira med god plass til 5, og stort bagasjerom.

Ferieplaner

I morgon reiser eg "heim" til Ålvundeidet ein liten tur. Mamma har lova å passe Ragnhild og Marie medan resten av familien er i Storbritannia.
Å, har eg gløymt å nemne det?
Vi reiser altså til Skottland søndag 29. juli. Fly frå Vigra via Bergen til Aberdeen. Der ventar (vonaleg) ein leigebil på oss. Så skal vi prøve å halde oss på venstre sida av vegen heilt til onsdag 8. august.
Vi skal innom Inverness (ved Loch Ness), Loch Lomond, Edinburgh, Lindisfarne, York, Scarborough, Goathland (Aidensfield), Whitby og Newcastle. Vi tek fly heim igjen frå Newcastle via Stavanger. Eg kjem til å halde dei som er interesserte oppdaterte via blogg og facebook.
Følg med:-)

Kvelds/fjelltur

Einar og eg hadde oss ein fin tur på fjellet no i kveld. Vi starta ca. halv ni og gjekk stien frå Gåsneset opp til Roppehornet. Sidan dei fleste som les denne bloggen ikkje veit kvar dette er, kan eg berre seie at dette er ei av dei vakraste rutene på ei av dei vakraste øyene i landet. Dette seier eg utan omsvøp og heilt subjektivt.
Det einaste som trekkjer ned heilskapsinntrykket av turen, er at Einar no tek meg på kondisen. Eg prøvde å legge inn ein overraskande spurt då vi nerma oss toppen, men han tok meg igjen, og passerte meg rett før høgste punktet.
frå toppen av roppehornet ser vi Runde og alle dei andre øyene i Herøy, vi ser Godøya i nord og heilt i sør ser vi Kjerringa på Stadt. Snur vi oss og ser austover, ser vi dei spisse tindane i sunnmørsalpene stikke opp.
Rett under oss ligg bygda Flø, med storhavet rett utanfor.

På veg ned fekk vi med oss når sola gjekk i havet. Vi sette oss på ein stein og lot knotten ete av oss medan dei siste, raude strålane lyste opp berget rundt oss.

Vakkert!

Vedhogst

Endeleg kom varmen igjen. Einar og eg har vore i skogen og førebudd oss på vinteren 08/09.
D.v.s. vi har saga og drege ned ved.
Veden for komande vinter har allereie tørka eit år, så den treng eg ikkje tenkje på.
Vi har felt 14 velvaksne tre, så vinterveden er nok berga både for svigerfar og oss.
No ligg han og tørkar i to store stablar. Når eg får tid, skal eg ta traktoren og køyre han ned, der han skal kappast og kløyvast.
Det er mykje blåbær i skogen. Vi er blåe både rundt truten og på buksene.

Einar er snart like sterk som meg. Han imponerer meg stadig. No lar eg han bruke motorsaga, og det motiverer han tydelegvis til å gjere ein ekstra innsats.

I morgon skal vi ha laks til middag, og eg har tenkt å skyte inn eit par bogar. D.v.s. ca. 200 skot.

Den nye bogen

Lovde å legge inn bilete av bogen. Her er han. No tek eg med meg kona og går ein kveldstur på fjellet.

Kompostbinge

I dag har eg snikra ein platting til å sette kompostbinge og kaninbur på. No har dei visst tenkt å byrje å vege søppelet vårt for å sjå kor mange kilo vi leverer. Så vi har kjøpt oss Kompostbinge. Han står nede i hagen og ser fin og ny ut.
Men innvendig foregår ein gjæringsprosess. Når eg opnar han, ryk det. Rundt kantane ligg det fluelarver. Til å byrje med var det fluelarver i komposten, men dei strauk med då vi fekk dreis på gjæringa.
Vi er sju i familien, så det blir ein del matavfall som skal i bingen. Vi fyller to treliters isboksar annakvar dag. Strø produserer eg rikeleg av, så mykje som eg sagar og høvlar. Vi slepp å kjøpe sekkar med kompoststrø!
I dag har eg forresten laga ferdig ein boge som eg er svært godt nøgd med. Den skal eg ta bilete av og legge ut på bloggen når eg får tid.
Nei, det var ikkje rett sagt, for eg kunne gått ned og gjort det no med det same. Det er berre det, at eg har ein stygg uvane med å utsetje ting ei tid før det blir gjort. Men når eg først gjer det, blir det gjort på ein bra måte, meiner eg sjølv.
Men, attende til Komposten.
Det er like spennande kvar gong å opne lokket. Kva rører seg i djupet? Første gongen eg opna, og alt såg ut til å leve, p.g.a. fluelavene, vart eg litt skræmd. Har vi ein binge full av aliens i hagen? Vil dei ut og ta over kroppane våre når vi søv? Eller meir prosaisk: Vil vi ale fram ein ufatteleg sverm med fluer, som vil kravle overalt, ute og inne, surre over taket om natta når vi ligg og prøver å sove. Må vi ha fluepisken liggjande under puta osb.
Nei, dette tek visst heilt av. No er komposten heldigvis under kontroll, som dei seier på atomkraftverka. Eg kan visst trygt legge meg og sove i natt, og.
Det regnar ute.

Sein Kveld

Det er sein kveld. Eg sit på stua og skriv første innlegget på bloggen min. Kona og ungane har lagt seg. Dei undrar nok på kva eg sit å stullar med åleine inne på stova.
Eg har vore ute i hagen i kveld og skote ca. 100 skot med pil og boge. Eg lagar alt utstyret sjølv, og det blir også litt sal. Kona seier eg skulle ha rydda på arbeidsrommet mitt. Ho trur eg ikkje ser alt rotet der, men det stemmer ikkje. Eg har berre så mykje anna å gjere enn å rydde. Så eg skubbar meg veg innover til eg finn noko å site på. Der set eg meg. Kanskje er det ei pil som skal produserast eller reparerast. Kanskje er det ein nesten ferdig boge som skal ha finpussen før eg beisar og oljar han. Eg ser alltid ting som kan gjerast betre, og strebar mot det perfekte. Den dagen eg har oppnådd det, vil eg ikkje lage fleire bogar. Håper det aldri skjer!

Men no må du ikkje tru at eg er litt einspora. Eg vil heller seie at eg er ein person som prøver å famne om litt for mykje. Eg arbeider med lær, syr knivslirer (ja, eg lagar knivar og), pilekogger og andre småting. Eg har også sydd meg eit par vikingsko, etter modell frå eit funn i osebergskipet. Og så har eg sydd meg skjorte i lin. Handsydd, så klart. Eg likar rett og slett å jobbe med hendene mine!

I morgon er det søndag. Kanskje vi går ein tur på fjellet.
Eg skal forresten synde litt i morgon kveld. Eg skal rydde på arbeidsrommet!